Eran estas as primeiras palabras que aprendíamos a ler... E quedaron para sempre impresas no libro da nosa vida. Os nenos, na escola, preparan pequenos agasallos para a súa mamá...
Antonio García Teijeiro di no seu "Unha chea de aloumiños":
"Os tesouros dos rapaces
son inxenuos e sinxelos.
Os tesouros dos maiores
son ruíns e medoñentos".
Unha pequena mostra: os nenos e as nenas de 1º prepararon fermosos cadros para as súas mamás.
En 5º fan de artesáns e preparan xoieiros e colgapendentes coas súas sabedoras mans...
Non hai mellor poema que este que todos lembramos, igual que os aloumiños de mamá:
"Miña nai, miña naiciña,
como a miña nai ningunha
que me quentou a cariña
co caloriño da súa"
Ningún comentario:
Publicar un comentario